Gak tau mood lagi ga enak, BT, pengen ngamuk2 kayaknya nih…
Di kamar Rani (teman kost) dia ngelihat tampang jutekku, ngelihat ke mataku, trus ngomong ” duh.. nak jangan nangis dulu ya.., lagi sakit kali gigiku” (baca pake logat Medan)
Aku bukannya jadi nangis tapi tertawa cekikikan, kayaknya kawanku ini mulai hapal tampangku kalo mau siap2 nangis.
Senengnya punya sohib baru…. bisa berbagi tawa, canda,dan juga tangis…